Wielki Post to czas zastanowienia się nad sobą i nad
swoim życiem. Zastanówmy się więc nad naszą postawą wobec
problemu pijaństwa i alkoholizmu. Tym naszym dzisiejszym
nabożeństwem, codziennym naszym życiem, naszą postawą
chciejmy Bogu wynagrodzić za grzechy pijaństwa, za naszą ludzką
obojętność i nieczułość wobec tego problemu.
Cały nasz naród w Ślubach Jasnogórskich przyrzekał
wypowiedzieć walkę z pijaństwem i rozwiązłością. Cóż z tych
przyrzeczeń zostało? Nasz kraj zalewa fala alkoholizmu. Dziesiątki
tysięcy matek, setki tysięcy dzieci przeżywają tragedię z powodu
pijaństwa i alkoholizmu. Tyle osób utraciło radość życia, żyje w
smutku.
Zdajemy sobie sprawę, że rozpicie naszego narodu obciąża
winą każdego z nas. To my tolerujemy zwyczaje picia alkoholu, to
my na siłę częstujemy alkoholem, rozpijamy młodzież, dajemy zły
przykład dzieciom. My może już nie dostrzegamy, jak wielką
szkodę czynimy sobie i ludziom. Musimy więc uznać naszą winę i
całą duszą zwrócić się do Boga. To wymaga zmiany obyczaju,
mentalności, co więcej, wymaga zaniechania grzechu.
Chcemy dzisiaj przez swoją modlitwę przeprosić Boga za
grzechy pijaństwa, za naszą obojętność wobec tego problemu i
chcemy prosić o ocalenie Narodu od tej plagi.
|
|
Ps 91, 15-16
|
|
Będzie mnie wzywał, a Ja go wysłucham, * wyzwolę go i okryję sławą, * obdarzę go długim życiem. |
|
|
Nie odmawia się Chwała na wysokości Bogu… |
|
|
|
|
Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy przez doroczne ćwiczenia wielkopostne postępowali w rozumieniu tajemnicy Chrystusa * i dzięki Jego łasce prowadzili święte życie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. |
|
|
Stworzenie i grzech pierwszych ludzi
|
Rdz 2, 7-9; 3, 1-7
|
|
Czytanie z Księgi Rodzaju. Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą. A zasadziwszy ogród w Eden na wschodzie, Pan Bóg umieścił tam człowieka, którego ulepił. Na rozkaz Pana Boga wyrosły z gleby wszelkie drzewa miłe z wyglądu i smaczny owoc rodzące oraz drzewo życia w środku tego ogrodu i drzewo poznania dobra i zła.
A wąż był najbardziej przebiegły ze wszystkich zwierząt polnych, które Pan Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: "Czy to prawda, że Bóg powiedział: «Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu»?" Niewiasta odpowiedziała wężowi: "Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: «Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli»".
Wtedy wąż rzekł do niewiasty: "Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło". Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią; a on zjadł. A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski.
Oto słowo Boże. |
|
|
|
|
|
Ps 51, 3-6. 12-14. 17
|
|
|
Refren: Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni.
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Refren: Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni.
Uznaję bowiem nieprawość swoją, *
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie zgrzeszyłem *
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą.
Refren: Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni.
Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
Refren: Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni.
Przywróć mi radość z Twojego zbawienia *
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Panie, otwórz wargi moje, *
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Refren: Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni. |
|
|
Odmawia się Wierzę w jednego Boga… |
|
|
|
|
|
Scápulis suis obumbrábit tibi Dóminus, et sub pennis eius sperábis: scuto circúmdabit te véritas eius.
|
|
|
|
|
|
Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy z należytym usposobieniem złożyli Tobie tę Ofiarę, * którą uroczyście rozpoczynamy zbawienny dla nas okres Wielkiego Postu. Przez Chrystusa, Pana naszego. |
|
|
|
Mt 4, 4
|
|
Nie samym chlebem żyje człowiek, * lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych. |
|
